Reisverslag Indonesië

Java-Bali

Jakarta-Bogor-Bandung-Pangandaran-Baturraden-Semarang-Yogyakarta-Kediri-Malang-Kalibaru-Ubud-Sanur-Singapore

Beste Vera,

We hebben overwegend genoten van onze rondreis in Indonesië.
En gelukkig is er niets misgegaan. De hotels waren adequaat geregeld.
Desalniettemin willen we een paar kritiek puntjes doorgeven.

Guesthouses met de uitstraling van Duta, Enny’s Guesthouse en Happy Valley spreken ons eigenlijk het meeste aan.
Sommige hotels en attracties/excursies zijn hun glorie aan het verliezen.
Bijvoorbeeld het Mutiari hotel in Bandung; ’s avonds kun je geen frisdrank bestellen omdat het “sold out” is. Zoiets kan eigenlijk niet.
Of de excursie bij de aftakking van de Ciater (Bandung) die te lijkt opgezet door chauffeurs en handlangers onder elkaar (om geld te verdienen; geef ze eens ongelijk) is al in vergevorderde staat van aftakeling. Sommige van onze foto’ s bevestigen dat. In de zwemgelegenheid die daarbij hoort kunnen mensen hun ledematen behoorlijk open halen, wanneer men daar niet attent op is. In Nederland zouden we om veiligheidsredenen de boel sluiten. Naar ons toeristisch idee is zo een gelegenheid onaantrekkelijk. Alleen de bijhorende eetgelegenheid (lunch) was ok. En intussen hadden we wel een all-in prijs betaald….aan de chauffeur.

Chauffeur/ gids / adviseur.
De chauffeur is een heel goede chauffeur; vlijmscherp en attent rijdend en één onder de zo vele bestuurders van alle voertuigen op de Javaanse wegen. Hij is aardig en in voorkomende situaties hulpvaardig en gedienstig. Hij deed veel moeite het naar onze zin te maken.
Nadeel is het slechte spreek en het meest van de tijd onbegrijpelijke Engels.
De restaurantjes/eetgelegenheden wist hij naar zijn eigen idee uit te verkiezen. ( Soms smoeste hij daarover met Carla, omdat hij dan “free” kon eten) Daar staat tegenover dat wij
het liefste in “eetkamers” (rumah makan) aten. Wij kregen daarbij dan wel het idee dat die voor hem minder interessant waren, ondanks dat hij op onze kosten kon mee-eten.

Bij verrassing hebben wij onze “oude” chauffeur” ontmoet, wat een enorm hartelijk en warm weerzien was. Die kon ons vertellen dat hij in december/ januari in feite nog wel was te reserveren, maar dat de leiding van onderneming omwille van het idee dat die het niet kon maken ten opzichte van andere chauffeurs om bekende toeristen door hem te laten rijden….

Meer dan eens kregen we bij de excursievoorstellen van de chauffeur het idee dat hij er ook een slaatje uit kon slaan. Een voorbeeld is de route na Pangandaran; die zouden we gedeeltelijk ook per boot kunnen doen en dan kon de chauffeur wel voor tickets zorgen. Het uitzicht zou dan mooi(er) zijn en hij zou zich dan vlotter kunnen verplaatsen over de kapotte wegen.
Zo ook met de tickets voor het bezoeken van de Bromo of het Dieng-plateau.
(Wat nu! We hebben in Nederland reeds betaald voor de totale reisafstand. {bij wijze van denken})

Het aanwassende verkeer, wat zich moeizaam en krioelend voortbeweegt is naar onze beleving toeristisch heel onaantrekkelijk. Het netvlies raakt daar overvol van. Het verkeersgeluid blijft ahw als een ruis in het hoofd hangen. En uiteraard het fijnstof waar de lucht mee vol komt te zitten wordt ingeademd.

Wat het omgaan met fooien lijkt het ons beter de fooien echt te laten afhangen van de vrijgevigheid/beleefdheid van de toerist/de mensen zelf. Om al impliciet “normbedragen te noemen” in informatieteksten is een valkuil voor onszelf als toerist. (Bij wijze van denken; je geeft een fooi of niet, anders lijkt het ons beter de prijzen inclusief op te hogen, dan weet je meer waar je als toerist aan toe bent en krijg je geen bedenkelijk gevoel achteraf.)
Het meest markante voorbeeld speelde zich af op Bali bij het afscheid van de chauffeur.
Eigenlijk gedurende de hele route hebben wij Yadi telkens echt goed gefooid. Zelfs over zekere grenzen hebben wij hem en zijn familie goed bedeeld. Bij het afscheid heeft Carla hem een rijkelijk bedrag toegestopt. Punt. Even later wilde hij mij, mister, spreken met de vraag of ik informasi heb. (Hij bedoelde waarschijnlijk informatie over het fooi geven.) Op dat moment herkenden wij dat punt niet, waarschijnlijk omdat we de reisinformatie slechts oppervlakkig hadden gelezen. Ook Stephan deed nog zijn best om door te vragen wat voor soort informasi hij bedoelde. Op dat moment is het ons niet duidelijk geworden. Wel hebben wij de vraag nog gesteld of hij meer wilde of dat hij niet genoeg heeft gehad. Die vraag wees hij ontkennend af. Zijn reactie; no problem. Wij hebben het meteen zakelijk afgedaan door heel vriendelijk en beleefd afscheid te nemen en hem de beste wensen meegegeven. Immers als er toch geen probleem is, zoals wij dat in de alinea bedoelen.
Desalniettemin zitten we onder meer vanwege het voorgaande vol met indrukken en verhalen.
We kijken terug op een fijne reisvakantie, goed geregeld, maar voor attente aanpassing vatbaar. Naar onze bevinding is Java via de weg, in elk geval voor ons, minder interessant om te bereizen.

Vera, andermaal bedankt voor je regelwerk. En mocht je naar aanleiding van onze ervaringen ons nog willen spreken. Wij zijn immer bereid dat te doen.

Met de hartelijke groeten,