• Padar island Komodo
  • Bromo
  • Raja Ampat
  • Duikvakanties Indonesië
  • Borobudur
  • Tanah Toraja
  • Turtle
  • Ombak Putih
  • Bali sunset
  • Baliemfestival
  • Kawah IJen
  • Bohorok
  • Tangkahan
  • Samosir
  • Baturraden
  • Pink beach Komodo
  • Whaleshark Kalimantan

Reisverslag Indonesië

Flores

Birgits verslag van de Indonesië reis - januari 2015

Dit reisverslag is samengesteld uit de emails, die ik aan de kinderen heb gestuurd.
Ik heb het wel een beetje bewerkt, maar het blijft een soort brief/mail.
Tijdens onze Floresreis hadden wij nauwelijks internet.
Gisteravond hebben wij afscheid genomen van onze gids Silvester en de chauffeur Nikolaus.
De dochter van Nikolaus is in een ziekenhuis opgenomen. Zij zouden hier rondhangen totdat wij naar het vliegtuig moeten. Leek ons onzin. Het ziekenhuis ligt op hun route, dus zo gauw mogelijk erheen! Ik hoop wel dat het goed zal gaan met haar. Nikolaus was een uitstekende chauffeur.
De gids Silvester was ook goed. Had zichzelf en natuurlijk ook met behulp van de toeristen Nederlands geleerd, wist veel en kon heel geestig zijn en eigenwijs. Hij had een talent om veel situaties met een grap op te lossen.
Wij hadden gister avond bij het afscheidsetentje voor het eerst wat chagrijnig kijkende bedienden (misschien uit verlegenheid). Silvester zei dat zij en wij geen varanen zijn, die niet kunnen lachen. Nou, daar konden zij hartelijk om lachen. Ook tegen kinderen, die om ons heen hingen en soms wat respectloos deden maakte hij altijd een grap, maar nam ze dan vervolgens serieus en stelde vragen over school etc. Hij kon mooi zingen, waardoor wij gisteren de helft van de reis samen hebben gezongen. Zelfs verlegen Nikolaus deed soms mee.

Silvester en ik deelden de ergernis over de rondslingerende plasticplaag. Hij ruimt regelmatig plastic op stranden samen met zijn toeristengroepen. Een week geleden logeerden wij bij de nonnetjes in Ruteng. Wij maakten samen met hem een wandeling naar de enorme kerk waar op een grasveld tientallen jongetjes speelden. Silvester en ik begonnen wat troep op te ruimen. Onmiddellijk kwam een jongetje en nam het van mij af om het in de vuilnisbak te gooien. Later zagen wij een hele groep jongetjes druk bezig op de bodem van een soort fontein met een laagje water troep op te ruimen. Ik vond het zo aandoenlijk! Silvester beloonde hen dan ook met een dikke "high-five" en een bedragje om iets te kopen en te delen. Even later begeleidden zij ons vrolijk fietsend en rennend langs een heleboel troep heen. Toch is alle begin meegenomen. Er moet structureel iets gebeuren. Het is indrukwekkend hoeveel troep er ligt overal. Om te beginnen voorlichting over de plasticgolf in de zeeën.

De dag na mijn vorige mail hebben wij Rampasasa bezocht, het oord van de kleine mensjes, waar het proefschrift van Aman over gaat. Heel interessant. Wij werden binnen gehaald als beroemde persoonlijkheden. Nu weet ik hoe Maxima zich moet voelen. Er was eerst een soort bijeenkomst met belangrijke en andere dorpelingen, aan wie Jan Maarten met behulp van Silvester iets van de onderzoeksresultaten vertelde. Silvester bracht ook nog zijn eigen theorie ter sprake, die in tegenspraak was met de resultaten (hij dacht aan verwaarlozing en ondervoeding, wat niet zo'n leuke boodschap zou zijn geweest en helemaal niet waar was). Gelukkig zei hij dit eerst in het Engels, zodat wij hem konden remmen.

Op maandag hebben wij een trekking gedaan vanuit ons hotel in Bajava. Wij hadden een hotel aan de weg, waar zo een ontzettende herrie was, dat het zelfs Jan Maarten te gek werd. Wij zijn na een poging (middagslaapje) verhuisd naar het hotel, waarvan je hieronder het uitzicht ziet en ook van de lieve manager. Je ziet ook een moskee op de achtergrond. In het begin (Jakarta en op de boottocht) hoorde de je de moskeeën al om vier uur s'ochtends "roepen". Opvallend genoeg waren die in de rest onze reis veel minder opdringerig. In dit hotel bleven wij 2 nachten, wat maar goed was ook, want ik voelde mij even niet zo lekker. Na onze trekking ben ik gelijk het bed ingedoken.
Tijdens deze tocht hebben wij twee traditionele dorpen bezocht. Interessant! En gelukkig niet samen met honderden toeristen. Silvester wist veel te vertellen over hun tradities.
Sommige stammen zijn matriarchaal en andere patriarchaal. Bij de eerste blijven de vrouwen in het dorp wanneer zij trouwen, bij de andere de mannen. Je ziet hoe ze ikats weven, kokosnoten en macadamianoten verwerken om er olie van te maken. Vaak stopten wij voor het mooie uitzicht, tijdens een trekking en ook tijdens de autoritten. Wat een landschap en natuurlijk heel veel rijstvelden! De manier waarop deze zijn aangelegd zegt ook veel over familie- en stamtradities.





De zondag hiervoor kwamen wij heel toevallig in een traditioneel feest terecht. Silvester zag een man in de kleding staan en informeerde over wat er gaande was. Wij werden meteen uitgenodigd. Er werd een soort verzoeningsdans gedaan. Wij moesten ook op bezoek in drie huizen, waar grote groepen bij elkaar zaten en aten en sterke drank, gewonnen uit palmen, dronken: Arak.
Wij hadden net geluncht, maar het is onbeleefd om het eten, dat standaard aangeboden wordt door de gastheer, te weigeren. Gelukkig mocht je ook wel heel weinig nemen. Zij bieden dan rijst, groenten en alle soorten vlees, incl. hondenvlees aan. Wij hebben trouw meegedaan, maar ik was een beetje bang, dat onze darmen zouden reageren. Viel mee.
Onderweg zag de alerte Silvester dat er consultatiebureau werd gehouden. Er stonden allemaal jonge moeders met kinderen. Een baby werd gewogen in een "doekweegschaal".
Jan Maarten heeft nog de charts bekeken en ik deed met behulp van Silvester een "consult": een jonge moeder had last van haar "ongehoorzame" kleine zoon.

Op dinsdag hadden wij onze langste autorit over heel slechte wegen. Er moest wel veel tegenover staan, om dit de moeite waard te maken, leek mij. Ook omdat ons hotel zich midden in een vissersdorp naast een elektriciteitscentrale bevond. Het lawaai, dat deze produceerde, was niet gering, vooral s'nachts. Maar grappig genoeg wendde het heel snel, want het leek een beetje op het geluid van een waterval of van de zee. Deze "ongemakken" waren inderdaad de moeite waard: wij maakten een heerlijke boottocht met weer zo'n tuktuk dieselmotor. Er moest constant water uit het ruim geschept worden.
Deze trip heet "seventeen islands' trip". Wij zijn op drie ervan geland. Wij hadden naast onze gids ook een soort snorkelgids mee - Janto met een rastakapsel - en twee man bemanning. Wij hebben heel veel gesnorkeld met Janto en dat was ontzettend mooi. Hij kende de mooie plekken en wees ons op bijzondere vissen of koralen.
Voor de lunch roosterden zij een overheerlijke vis boven een vuurtje op bamboestokken. Vervolgens werd groente klaargemaakt in een wok, die dan met gebakken noedels gemengd werd. Behalve de maaltijden in ons luxe hotel in Jakarta heb ik deze maaltijd en de maaltijden op de eerste boottocht het lekkerst gevonden. Uitstekende koks ondanks de primitieve omstandig-heden. Deze dag werd afgesloten met een tocht naar een eiland, waar je kunt zien hoe de vliegende honden leven, hangend in bomen. Duizenden! Ze vliegen af en aan, sommigen met een kleintje vastgeklampt aan moeders buik. Fascinerend!

Op donderdag hebben wij in een Eco logde gelogeerd in Moni (Riung), opgericht door een milieu- bewuste enthousiaste Amerikaanse. Heel mooi! Lekker bed, maar helaas was de nacht te kort on ervan te genieten, want wij stonden de volgende morgen om half vier op, om naar de vulkaan Kelimutu te lopen. Daar wachtten wij op de zonsopgang. Het was heel stil met een paar toeristen, die van dit natuurspektakel en de geluiden genoten, totdat er een Malaise groep toeristen al vanuit de verte luidruchtig blijk gaf van haar aankomst. Onder luid gekakel en gelach werden foto's met flitsen en later honderden selfies in alle mogelijke combinaties en houdingen gemaakt. Jammer!
Toen het een keer echt licht was zagen wij waar het echt on te doen was: twee meren naast elkaar, die heel vaak van kleur veranderen. Nu waren beide toevallig donkergroen, maar op foto's zie je, dat het ene soms lichtgrijs en het andere donkerbruin is, of groen en bruin etc.. Dat was wel spectaculair.
Op onze autorit zijn wij dan nog langs zee gestopt, waar men stenen verzameld, die aangespoeld worden. Zij worden gesorteerd op kleur (lichtblauwe en grijze) en maat, om per kilo te worden verkocht aan bouwbedrijven, maar ook naar het buitenland. Wij zagen ook bamboevlechters, want vele huizen hier worden met bamboematten versierd.

Wat ik opvallend vond in Flores; de ontzettend vriendelijke mensen. Ook in het drukke verkeer blijft men vriendelijk tegen elkaar. Hier wordt nauwelijks roekeloos gereden wordt.
Flores is ook weinig toeristisch. Dit uit zich ook in de onderkomens, met name in het sanitair, maar dat heb ik er wel voor over. In een aantal hotels hadden wij overigens opvallend lekkere bedden.
Zo, straks naar Bali, waar wij een nacht en een hele dag blijven. Na een periode hotel in hotel uit ben ik er ook wel aan toe, om nu eens naar huis te gaan. Dat is dan wel weer een voordeel.
Tja, dat was het dan, nu alweer een dikke maand geleden.
Groeten aan de lezers